Depresja to choroba XXI wieku. Mówi się, że to właśnie w tym stuleci chorych będzie najwięcej. Może dotknąć każdego: dziecko, dorosłego, kobietę czy mężczyznę. Bywa, że przekreśla wiele miesięcy aktywnego życia, ale bywa też łagodna i powodująca np. okresowy smutek i spadek sił. Zawsze wymaga jednak spotkania ze specjalistą i indywidualnej diagnozy. Jest też sygnałem do zmiany – pracy terapeutycznej i rozwojowej. Dzisiaj 23 lutego w Ogólnopolskim Dniu Walki z Depresją – prawdy/mity o depresji.

20180223174203-1176299799-200x300 Prawdy i  mity o depresji -  Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją.

Vincent van Gogh (sam cierpiał na zaburzenia depresyjne) – obraz człowieka cierpiącego na depresje 25.07.1890r.

DEPRESJA

Przypuszcza się, że 2/3 osób dotkniętych zaburzeniami depresyjnymi nigdy nie korzysta z pomocy specjalistów. Spowodowane jest to często poczuciem wstydu, które niestety podkręca intensywność choroby. Brak szukania pomocy spowodowany jest również serią mitów na temat choroby. Sprawdźmy czy wiele obiegowych „prawd” na temat depresji jest autentycznych.

Mit 1. Depresja wygląda jednakowo u wszystkich

Przebieg i zakres doświadczeń zaburzenia jest indywidualny dla każdego chorego. Choroba posiada bardzo szeroki zakres symptomów i przyczyn, zindywidualizowany przebieg. Depresja posiada szeroki zakres symptomów i przyczyn oraz różni się natężeniem. Zwykle w początkowych stadiach jest bardzo dyskretna. Bywa, że objawia się spadkiem apetytu, kłopotami z zasypianiem, obniżonym nastrojem. Nasilanie objawów następuje zwykle stopniowo i ma postać trzech poziomów natężenia depresji:

Łagodna depresja:

  • Obniżony nastrój
  • Mniejsze zainteresowanie aktywnością i rozrywką
  • Normalne procesy myślowe
  • Wzorce snu i odżywiania nie są zaburzone
  • Krytyczność wobec siebie

Umiarkowana depresja:

  • Negatywne symptomy „łagodnej” depresji są wzmożone
  • Poczucie beznadziei
  • Bolesne i zwolnione procesy myślowe
  • Koncentrowanie się na sobie
  • Poczucie winy i małej wartości
  • Delikatne zaburzenia snu i łaknienia

Ciężka depresja:

  • Negatywne symptomy bardzo natężone (z powyższej listy)
  • Obsesyjne zamartwianie się
  • Zaniedbanie wyglądu
  • Spadek samodzielności, niewydolność
  • Mogą wystąpić myśli i tendencje samobójcze

Jeśli zauważasz opisane symptomy zadaj sobie kilka pytań:

  • Co może chcieć mi powiedzieć moje ciało/mój umysł?
  • Co może powodować taką reakcję?
  • Czy pomogłaby mi rozmowa z kimś na ten temat? Jeśli tak, z kim porozmawiam?
  • Jakiego rodzaju zachowanie, prace lub rozrywki pomogłyby mi w tym czasie?

Mit 2. Sam sobie poradzę z moimi problemami- nie potrzebuję pomocy.

Jeśli założymy, że to prawda a mamy do czynienia z kliniczną depresją to jej łagodna postać może szybko się pogłębić. Założenie o samowystarczalności może powodować również wzmocnienie w Tobie negatywnych myśli oraz spowodować spadek wiary we własne możliwości .

Negatywne myśli na swój temat towarzyszą każdemu. Jednak długotrwała krytyka wobec siebie i brak poprawy może powodować spadek własnej oceny i przyporządkowanie sobie etykiety osoby przegranej, niewydolnej, głupiej czy słabej.

Depresja skutecznie osłabia nasze możliwości korygowania i podważania własnych krytycznych myśli. Jest jak roller-coaster , który jedzie bez kontroli pasażera. Negatywne myśli nie chcą się zatrzymać, zwolnić czy zniknąć z naszego życia. Silna wola nie jest metodą terapeutyczną. Skorzystaj z pomocy psychologa lub psychiatry Depresja to poważna choroba, która wymaga terapii. Nieleczona może się pogłębić i stanowić zagrożenie nawet dla twojego zdrowia.

Mit 3. Depresja powoduje, że nie nadaje się do niczego.

Indywidualny przebieg choroby powoduje, że jest to wniosek bezpodstawny. Wiele osób chorych, będących w terapii prowadzi efektywny tryb życia. Jeśli tylko stan zdrowia na to pozwala można bez przeszkód kontynuować pracę, brać udział w życiu rodzinnym czy społecznym. Wykonywanie codziennych obowiązków i życie „jak dawniej” dla wielu osób jest terapeutyczne i skutkuje wzmocnieniem wiary w pozytywne spojrzenie na rzeczywistość.

Mit 4. Terapia nie jest skuteczna

Nie ma lepszego niż psychoterapia narzędzia w leczeniu depresji. Niekiedy jednak sama terapia nie wystarcza i zażywanie odpowiednich leków jest bardzo pomocne. Warto skonsultować swój stan zdrowia z psychiatrą i psychologiem/ psychoterapeutom.

Mit 5. Jeśli zażyje leki będę musiał je brać do końca życia.

Każde leki należy spożywać po konsultacji z lekarzem. Leki XXI wieku znacznie zmieniły się od tych znanych z XX wieku z początków leczenia zaburzeń psychicznych. Zazwyczaj leczenie trwa kilka miesięcy. W przypadku depresji dwubiegunowej bywa, że leki muszą być przyjmowane przez całe życie. Lekarstwa to ratunek i ogromna pomoc w leczeniu. Pozwalają zyskać dystans od objawów choroby.Leki charakter korygujący a nie uzależniający. Usuwają niepożądane symptomy depresji, takie jak: pesymizm, myśli samobójcze, bezsenność, lęk, nadwrażliwość, apatię i senność lub zaburzenia snu.

Podejmij wyzwanie – prawda o depresji

Siła woli nie uleczy depresji, lecz pomaga w zdobyciu się na siłę, aby wyciągnąć rękę po pomoc. Wiedza o depresji, którą zyskasz, powinna cię wzmocnić. Depresja jest mocna. Pozostawiona bez oporu, może spowodować wiele strat.

Wiele epizodów depresyjnych trwa od trzech do dwunastu miesięcy. Bywa, że choroba trwa też dłużej – wszystko zależy od jej indywidualnego przebiegu oraz fazy w której podjęte zostało leczenie.

Depresja wypacza myślenie. Zniekształceniu ulegną podstawowe wzorce myślowe. W trakcie choroby warto wstrzymać się od drastycznych decyzji. Depresja wzmaga poczucie bezradności. Powoduje spustoszenie w pewności siebie. Jest niebezpiecznym wrogiem, którego nigdy nie możemy lekceważyć. Na szczęście mamy dostęp do sporej ilości broni do walki z tą chorobą: lekarstwa, psychoterapię, wsparcie bliskich.

Kryteria diagnostyczne depresji z Podręcznika diagnostyki i statystyki zaburzeń psychicznych (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition), w piśmiennictwie medycznym określane skrótowo jako DSM-IV. Wg DSM-IV do rozpoznania epizodu dużej depresji niezbędny jest co najmniej dwutygodniowy okres obniżonego nastroju lub też utraty zainteresowania wszystkimi niemal czynnościami i płynącym z nich przyjemnościom. Dodatkowo, w tym samym czasie, musi wystąpić pięć lub więcej spośród wymienionych niżej objawów:

  • depresyjny nastrój przez większość część dnia
  • zmniejszenie zainteresowań i zdolności do przeżywania przyjemności
  • wyraźny wzrost lub spadek wagi
  • bezsenność albo nadmierna senność
  • pogorszenie panowania nad ruchami ciała
  • wrażenie zmęczenia
  • poczucie własnej bezwartościowości i winy
  • spadek sprawności myślenia i koncentracji
  • powracające myśli o śmierci i samobójstwie.

20180223174203-1176299799-200x300 Prawdy i  mity o depresji -  Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją.

Gdy życie staje się stromą górą,

wyobraź sobie widok z jej szczytu.

Anonim


annakamyszek

Anna Kamyszek-Cieślarczyk – psycholog, coach, trener biznesu i umiejętności psychospołecznych. Pasjonatka rozwoju i wspomagania potencjału. Mama, żona i szczęściara.

0 komentarzy

Dodaj komentarz

Avatar placeholder

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *