Irena Jurgielewiczowa napisała książkę „O chłopcu, który szukał domu” ponad 60 lat temu. To wzruszająca i niezwykła powieść, której bohaterem jest chłopiec i zwierzęta. W trudnych czasach po wojnie nic nie jest takie jak dawniej. Poszukiwanie domu to początek drogi, którą przebywa Piotruś, aby odnaleźć zaginione dziewczynki: Kasię i Trusię. Z pomocą przychodzi wróżka- Miłorada.
- O chłopcu, który szukał domu
- Irena Jurgielewiczowa
- Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
- ilustrator: Anita Graboś
- rok wydania: 2018
- liczba stron: 240
- format: 140×202 mm
- przedział wiekowy: 10-14
- Do kupienia TUTAJ
Czasy wojny na szczęście minęły.
Jednak jej pozostałości widać na każdym kroku. Piotruś nie ma mamy, taty, nikogo. Wędruje w poszukiwaniu spokoju, kawałka podłogi. Mija zniszczony wojną las i trafia do Zielonej Doliny, cichej i dalekiej od dróg. Poznaj tam pogrążoną w smutku kobietę – Martę. Zamieszkuję Dom pod Topolą sama, ponieważ jej córki zostały uprowadzone. Piotruś pomieszkuje u Marty. Postanawia odnaleźć dziewczynki. Z pomocą przychodzi mu wróżka Miłorada. Spełnia życzenie chłopca i obdarza go zdolnością rozmowy z zwierzętami. Koszt tej zmiany to jednak wielkie niebezpieczeństwo. Ten kto potrafi rozmawiać ze zwierzętami, musi być tak mały aby schować się przed nimi. Wróżka zmienia chłopca w malca, który mniejszy jest od psa czy kota. Piotruś staje się tak mały, że mieści się pod liściem łopianu, i umie rozmawiać ze zwierzętami. Razem z kotką Pamelą oraz psem Kiwajem przeżyje niezwykłą przygodę. Bohaterami opowieści stają się zwierzęta, które pomagają odnaleźć dziewczynki. Ruszają do Szarego Kraju… na drodze spotykają szpaki, sroki, szczury, żaby i wiele innych zwierząt których język staje się zrozumiały. Czy historia zakończy się szczęśliwie… czy Piotruś odnajdzie i uwolni dziewczynki…czy znajdzie dom…czy odzyska swój dawny wygląd?
Odpowiedzi na pytania znajdziecie w powieści „O chłopcu, który szukał domu”. Historia pomimo wielu lat od premiery nadal rusza za serca i pozwala pomarzyć. Zrozumienie zwierzęcej mowy W powieści poznajemy oblicza wojny autorka obrazuje także słowem jak wyglądać może wrażliwy i ciepły kontakt ze zwierzętami. Historia przynosi szczęśliwe rozwiązania. To ważne – po wielu trudach chłopcu udaje się odnaleźć dziewczynki i sam zyskuje nowy dom i rodzinę. Nawet pomimo najtrudniejszych przeżyć udaje mu się odnaleźć swoje miejsce na ziemi i poczuć szczęście i miłość.
Powieść napisana jest prostym językiem, z dużą ilością dialogów oraz bogactwem bohaterów. Polecam ją miłośnikom przyrody, młodzieży lubiącej obyczajowe historie, których finałem jest szczęśliwe zakończenie. Element magii jakim jest spotkanie wróżki dodaje powieści niezwykłości. Pozwala spojrzeć na zwierzęta ludzkim wzrokiem i odczytać z ich słów i zachowania sensy, znaczenia i oznaki przyjaźni.
Powieść została napisana kilka lat po wojnie. Dziś wydawnictwo Nasza Księgarnia przybliża je dzieciom XXI wieku. Uwrażliwia na historie, losy poszkodowanych w wojnie dzieci i rodzin. Kontakt z przeszłością poprzez powieść obyczajową staje się bardziej namacalny. Wrażliwy czytelnik na pewno to doceni. To nie jest książka dla każdego nastolatka…
O autorach:
Irena Jurgielewiczowa – powieściopisarka i pedagog, autorka wielu prac dotyczących czytelnictwa i dydaktyki. Początkowo pisała utwory dla dzieci najmłodszych – „Historia o czterech pstroczkach” (1948) to jej debiutancka książka. Potem ukazały się m.in.: „O chłopcu, który szukał domu” (1957), „Kajtek, warszawski szpak” (1958), „Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla” (1960). Wielką popularność wśród czytelników i uznanie krytyki zyskały psychologiczne powieści dla młodzieży, takie jak: „Niespokojne godziny” (1964), „Wszystko inaczej” (1968), „Ważne i nieważne” (1971), a przede wszystkim „Ten obcy” (1961). Książka ta umieszczona została w 1964 r. na Liście Honorowej im. H.Ch. Andersena i przetłumaczona na wiele języków.
Bohaterów tej powieści spotkać możemy w kolejnej książce Ireny Jurgielewiczowej pt. „Inna?” (1975). Opowiada ona o kilkunastoletniej wychowance domu dziecka, wrażliwej i ambitnej dziewczynie, która w obawie, by nie ujawnić przed rówieśnikami swoich kompleksów, pozuje na inną, niż jest w rzeczywistości. Ta wartościowa i interesująca przez swa dramatyczną akcję powieść uzyskała w 1976 r. wyróżnienie Premio Europeo.
Anita Graboś zajmuje się linorytem, rysunkiem oraz ilustracją książkową. Jej subtelne, przesycone atmosferą baśniowości prace łączą wieloznaczność z prostotą, melancholię z dziecięcą radością życia, a przede wszystkim zapraszają do samodzielnej podróży w głąb ukrytych szczegółów, znaczeń i odniesień kulturowych.
0 komentarzy